Anadolu'nun Yanık/Yağız Çocukları 

Polislerimiz, Anadolu'nun Yanık/Yağız Çocukları 

Bir 10 Nisan’ı daha kutladık, hamaset dolu nutuklarla. Adı olan ancak cismi olmayan Anadolunun yanık ve yağız çocuklarını karşımıza alarak siz şöylesiniz, siz böylesiniz, şöyle kahramansınız, böyle cengaversiniz nutuklarını gözlerinin içine baka baka attık. 

Onların biriken sorunlarına, intihara sürükleyen nedenlere, fazla çalışma durumlarına, ücret adaletsizliğine hiç eğilmeden anlattık durduk. Çözüme yönelik hiç bir şey sunmadık yanık yağızlara. Her daim sahada önde gördüğümüz, ölüme dahi gülerek giden Anadolunun yanık yağız evlatlarına pahada da önde olmayı yakıştıramadık.  
Kuruluş günlerinde zekaları ve haysiyetleri ile alay eder gibi başka kurum çalışanlarına bir çırpıda fazla çalışma zammı, sosyal haklarında artış kanunlarını geçirdik. Yanık yağızları, bütçe dengesi, dar ve sıkıntılı süreci atlatalım bahaneleri ile savuşturduk. Fedakarlık ve can vermede öz, sosyal ve özlük haklarında üvey evlat muamelesi gördü yanık yağızlar.

Soruşturma dahi açılmadan bir siyasinin, bir bürokratın veya egosu yüksek bir amirin sürgününe maruz kalan Anadolunun yanık yağız evlatlarına umut olamadık. Kışın ortasında ansızın sürdük onları farklı illere, tabutlarının başında nutuk attık utanmadan şehitler ölmez diye. Hiç samimi olamadık, hiç onları anlamadık. Bir yiğit gider on yiğit gelir dedik ancak elimizdeki bir yiğidin değerini dahi bilemedik. 
Bayramlarda eşi ve çocuğu ile bir arada oturup bir kahvaltı yapamayan, bayram namazını vatandaşın huzuru için kılamayan Anadolunun yanık yağız evlatlarına huzuru çok gördük. Onlara hep nutuk sattık ve hala satmaya devam ediyoruz. 

Maçlara, konserlere, eylemlere sürdük, darbelere karşı mücadele ettirdik, siyasi mitinglerde görev verdik, zevkü sefa içinde olan insanların korunmasına adadık yanık yağızları. Sorgusuz sualsiz mesai gözetmeksizin görevlere gönderdik yanık yağızları. O yanık yağızlar ise polis huzur güven verir nidası ile hiç düşünmeden çalışmayı ibadet bilerek vatanına adadılar kendilerini. Koltuklarını değerli kılanlar, koltuksuzları o koltuğa kurban ettiler. 
    

Görevlerini yaptılar, karşısındakiler slogan atarak ‘...............itleri yıldıramaz bizleri’ şeklinde hakarete maruz kaldılar, bir aksamada sıkıntıda polis nerede dediler ancak polisin sorunu nedir demediler. Mağduriyeti yaşadılar, asli işi olmayan başka kurumların görevlerine sallandı. Bazen bir cemaate bazende bir tarikat’a kurban edildi ama hiç kendisi olmasına müsaade edilmedi yanık yağızlara.

Vekil çıktı küfretti, ünlü çıktı aşağıladı, savcısı/hakimi bana dokunamazsın dedi sustular, eylemcisi taşladı, hırsızı/yolsuzu iftira attı ancak sahibi olmadı yanık yağızların.
 Aynı meslek grubunda çalışana ödül diğerine az bekle denen bir ortamda yanık yağızlara hangi umudu aşılayacağız Allah aşkına???
    Aslında yağızların istediği bir şey de yoktu;
    İnsanca yaşam,
    İnsanca çalışma,
    İnsanca muamele,
    Eşit işe eşit ücret,
    Adil soruşturma dışında. 

Kuruluşundan bu yana tam 174 yıl geçti nutuk dışında değişen hiçbir şey olmadı hayatlarında. Bu gidişle de olmayacak gibi geliyor bana. Vatan ve vazife kutsaldır anlayışı ile beklentileri sadece adalet yanık/yağız Anadolu çocuklarının............ Siz değerli halkım dua ve desteklerinizi bari esirgemeyin Anadolunun yanık yağızlarından.